Zomaar ineens van het ene op het andere moment geen contact meer met je dochter, na woensdag 16 december 2020 niets meer, geen reactie op smsjes, appjes komen niet aan, telefoon gelijk op voicemail en taal noch teken.
Waar ben je toch? Ben je wel oké, bij wie ben je, wat is er gebeurd, waarom ben je ineens weg..
Zoveel vragen, geen antwoorden.
Had ik maar, was ik maar?
Waarom heb ik niets met mijn gevoel gedaan op dinsdagochtend, een heel kort telefoongesprek met jou, waar je anders dan anders was, andere dingen zei dan je normaal zou doen, waarom heb ik toen niet gevraagd wat er was, waar je was en of ik iets kon doen, maar ik had op dat moment geen argwaan, dat er iets ergs aan de hand kon zijn, alleen dat je in iets verwikkeld zat waarvan ik zeker wist dat je dit kon handelen en ik wilde me er niet mee bemoeien….
Had ik maar, was ik maar, wat als zijn vragen die me steeds door mijn hoofd schieten nu ik weet wat er die dag is gebeurd en ook al zeggen de mensen van het onderzoek, “je hebt niets kunnen doen om dit te voorkomen, je had geen reden om ook maar argwaan te hebben dus heel logisch dat je op haar vertrouwde” maar die helpen niet om jou terug te krijgen.
Vreemde smsjes, zijn die wel van jou?
De smsjes, die op woensdag werden gestuurd, niets over waar je normaal over zou praten.
Harvey, je atelier, Oma, je kleine nog te geboren neefje…..zomaar ineens vertrekken zonder iets te regelen, niets laten weten dat is niets voor jou, dat wist ik meteen.
Naar gevoel
Maar toch was het pas die woensdagavond dat ik zeker wist dat er iets heel ergs aan de hand was.
Pas nadat ik naar je huis ben gegaan, Harvey in een hoekje onder de tafel in je eerste ateliertje vond, geen water, geen eten, afwas nog op aanrecht, geen kleren weg en zelfs je toiletspullen nog allemaal thuis en ik een erg naar gevoel kreeg toen ik in je kamer stond, wist ik dit is niet goed…..
Waarom??
Je bent er niet meer, we krijgen je niet meer terug, je bent uit het leven weggerukt, van ons allemaal afgenomen.
En nog het ergste, om geen enkele grondige reden. Je bent de goedheid zelve, staat altijd voor iedereen klaar, denkt daarna pas aan jezelf waarom dit…. Waar haalt iemand het lef vandaan je dit aan te doen?